آنتروپی، ازل، ابد

من دارم به این فکر می کنم:

وقتی که هیچ حرکتی وجود ندارد و یا تمام حرکت ها قابل پیش بینی است، انوقت گذر زمان برایر با صفر است. یعنی بازه های زمانی به اندازه صفر بازه های کنونی هستند. این حالت انتروپی صفر است. به قول فوات وقتی انتروپی صفر است، خوب زمان هم صفر است. اینجا از نظر فلسفی احتمالا همان ازل است!

در طرف دیگر طیف، وقتی همه چیز غیر قابل پیش بینی است ( مثلا حرکت براونی ذرات یک گاز) و ما در یک عالم بدون نظم و غیر قابل پیش بینی زندگی کنیم که البته به تعادل ترمودینامیکی رسیده به اتساع بی نهایت زمان دست میابیم، یعنی بازه های زمانی بی نهایت بزرگ می شوند. و اینجا هم دیگر زمان نمی گذرد بلکه ما در یک بازه زمانی بی نهایت بزرگ جاودانه می شویم و این مفهوم ابد است.